Voorafgaande aan de beurs op zaterdag 26 februari toonde Hans Meulman, de voorzitter van de Vereniging van Maastrichts Aardewerk, zijn nieuwe boek over de tot nu toe bekende drukdecors van Regout-aardewerk. Nog twee boeken over drukdecors volgen.
Hij greep niet de kans om zijn bevindingen in de vorm van een lezing of een presentatie toe te lichten. Jammer, een wat intellectueler aandeel zou de beurs geen kwaad hebben gedaan.
w.t.

Vereniging Maastrichts Aardewerk
Groot aanbod van Maastrichts aardewerk op beurs in ge-restyled hotel Postillion te Bunnik

De naam van het hotel klinkt retro: 'Postillion'. Maar 'surprise, surprise', je slaat achterover als je binnenkomt. Een vers vormgegeven complex met wijds opgezet restaurant en strakke ruimtes; de perfecte locatie voor congressen én voor een beurs van serviesgoed. Op VMA-beurzen verhandelen voornamelijk verzamelaars hun overtallige items. Dé plek dus om je eigen collectie aan te vullen. Tassen vol serviesgoed dansen de deur uit. Een sympathieke beurs met een aangename sfeer. De aanwezigheid van een taxateur tilt de beurs net boven een gewone braderie uit. Handig, want je kan meteen informeren of je niet teveel hebt betaald.

Het hoeft niet altijd akelig te zijn om bijzonder servies te achterhalen. Deze maand bezocht ik drie beurzen, alle drie met een interessant aanbod én in een inspirerende omgeving. Waar je zelf ook gezien kon worden.

 

De Nationale Art Deco & Design Beurs

3 februari 2011 om 15.00 uur precies werden de statige kerkdeuren van de Grote Kerk in Den Haag geopend om een drommende horde bezoekers toegang te bieden tot de 'publieksbeurs voor toegepaste kunst en design'. Bang om het nakijken te hebben, drong de massa zich naar binnen alsof het de Clowntjesdagen bij V&D betrof. Binnengekomen begreep ik wat meer van deze gedrevenheid.

De Grote Kerk is een perfect gekozen locatie. Groot genoeg voor een flinke tentoonstelling met divers aanbod. Sfeervol, en met een uitstraling die recht doet aan al de uitgestalde designobjecten.

 

Onbetwist hoogtepunt

Mijn adrenaline liet zich natuurlijk opjagen door de opwinding en onrust van de binnenstromende bezoekers. Een paar aarzelende passen en flux schakelde ik naar een hogere versnelling om het aanbod gezwind in kaart te brengen. Het hoefde niet. Al na 15 stappen stuitte ik op een setje kopjes van Chris van der Hoef dat samen met een fruittestje werd aangeboden voor een heel redelijke prijs. Mijn aankoopdrift was bevredigd en mijn portemonee was leeg. Pfff, het onbevangen rondkijken kon beginnen.

Onbetwist hoogtepunt op de beurs vormde het glazen ontbijtservies van Hendrik Berlage en Piet Zwart bij de stand van C. Ansingh te Amsterdam. Op de tentoonstelling 'Berlage Totaal' in het Haags Gemeente Museum, was eenzelfde setje ook te bewonderen, onbereikbaar in een vitrine. Nu stond het op de beurs eveneens in een afgesloten vitrine, maar met een prijskaartje ernaast. Mijn portemonee zou in theorie als sleutel kunnen dienen... Nee, dat kon hij niet. Mijn portemonee was leeg. Bovendien, de vraagprijs was enorm. Al die mooie geel-groene lustobjecten lagen ver buiten mijn bereik.

Jammer, hoewel, een oude en kostbare droom is nu niet verstoord: de droom dat ik ooit zelf een Berlageservies in mijn collectie kan opnemen. Misschien is de droom van het bezit wel mooier dan het daadwerkelijke bezit. Ik zou nooit meer in de huiskamer durven voetballen.

Object Rotterdam

Eigentijdse sieraden, meubels, servies en meer was te zien tijdens Object Rotterdam, de internationale beurs voor autonoom design in Rotterdam (10 tot 13 februari jl.).
Ook hier stonden delen van het ontbijtservies van Berlage, althans een moderne remake ervan in geel aardewerk. Het verhaal erbij vertelt dat het Glasmuseum in Leerdam op zoek is naar een manier om Berlages servies opnieuw uit te brengen.
Een kunstwerk als een theeservies, zo laat 'A Frumpy New Tea Set' van Lida Krul zich beschrijven. Ze ging aan de slag met een geëtste glasplaat en een glassnijder en vertaalde de ronde lijnen van een klassieke theeset in rechte vlakken en hoekige vormen. Een fascinerende corpus van quasi-gebruiksgoed is het resultaat.

De Woning
kop en schotel,
fruittest
Chris van der Hoef