collectie Cor van Tricht
Autodidact
Het lot bepaalt anders. Van der Hulst krijgt enkele maanden later een hartinfarct en overlijdt in zijn atelier. De klap komt bij zijn collega’s hard aan en ook bedrijfsmatig is het dramatisch. Zonder modelleur komt de ontwikkeling van nieuwe modellen stil te liggen en dat is voor De Driehoek levensgevaarlijk. Cor krijgt de aanbieding een vakopleiding in Frankrijk te gaan volgen. Het lijkt een aantrekkelijk aanbod, maar Cor aarzelt.
'Texel' (ontworpen tussen 1984 - 1988)
foto: collectie Thea en Eef de Hilster
‘Hoe hadden ze mij daar ooit iets kunnen leren?’ zegt hij laconiek, ‘Ik sprak geen woord Frans’.
Hij kiest ervoor om in het modelleurs-atelier rond te neuzen en lering te trekken uit de inventaris. Als een echte autodidact bestudeert Van Tricht de modellen, de mallen en de werktuigen. Geholpen door zijn technisch inzicht maakt hij zich de basistechnieken van het modelleren al snel eigen. ‘Mijn hart ligt in het artistieke, maar mijn kracht zit in de techniek.’
Directeur Hamming haalt opgelucht adem. Het werk kan doorgaan, zelfs zonder dat hij een dure opleiding in Frankrijk heeft hoeven bekostigen.
Autonoom kunstenaar ?
Modelleren – het realiseren van een model – wordt in grotere fabrieken meestal vooraf gegaan door een tekenfase. Een ontwerper maakt schetsen en technische tekeningen die vervolgens door de modelleur in gips worden uitgevoerd. Zo is het bij De Driehoek niet gegaan. Een idee krijgt hier niet op de tekentafel vorm, maar direct aan de draaibank waar de nieuwe modellen uit gipsblokken worden gefreesd.
In het relatief kleine fabriekje zijn meerdere personen betrokken bij de vormgeving van het nieuwe aardewerk. ‘Ik heb nooit de wens gehad om me als ontwerper te profileren.’ Van Tricht als ‘autonoom kunstenaar’, die gedachte komt noch bij hem, noch bij zijn collega’s op. Op serviesgoed van De Driehoek komt de signatuur van de ontwerper om die reden niet voor. Net zoals veel oude schilderijen ongesigneerd zijn gebleven omdat de makers ervan niet als kunstenaar werden beschouwd maar als ambachtsman.
Onderop het serviesgoed staat Wingerd gestempeld. Dit is niet de naam van het servies, maar van het decor van witte wijnranken. Het servies zelf heet Faenza. Het ontwerp stamt uit 1960 en staat op naam van Pierre Daems. Er blijken evenwel ook anderen te hebben meegedacht. Lees verder:
Van Tricht is 22 jaar als hij in 1967 in dienst komt van Potterie De Driehoek. Hij kan goed tekenen en is handig, maar een vakopleinding op gebied van keramiek heeft hij niet. Directeur Fokke Hamming ziet in hem een toekomstig modelleur, een functie die binnen een paar jaar bij De Driehoek vrij komt. In de tussentijd kan Cor het vak leren en als Manusje-van-alles worden ingezet. Kans om zich de kunst van het modelleren eigen te maken krijgt hij echter niet. De dienstdoende modelleur Willem van der Hulst is een gesloten man die niks opheeft met pottenkijkers. Zijn atelier is verboden terrein. Natuurlijk wil hij Cor inwerken... ‘Als ik met pensioen ben’.
in 2012
Een drukke straat dwars door Rome met aan weerszijde café’s, sigarettenhandelaren en kleine winkeltjes. Ineens sta je stil. In het voorbij gaan meende je iets te herkennen. lees verder:
Potterie De Driehoek:
Cor van Tricht met
'Crazy Cup' (ca. 1973);
collectie Cor van Tricht
Ontwerper van eigenzinnige serviezen
‘U kunt mij herkennen aan een witte haardos en een witte baard', schreef Cor van Tricht. Hij zou mij afhalen van station Bussum-Zuid voor een interview. Het beeld van een stokoude man met een ruige witte haardos paste geheel in mijn verwachtingspatroon. Van Tricht maakte immers naam als ontwerper van eigenzinnige serviezen voor Potterie de Driehoek in Huizen, een firma die al in 1987 de poorten sloot.
Er stond slechts één man op het station te wachten, dat moest dus wel Van Tricht zijn. Maar hij leek in niets op de oude excentrieke kunstenaar die ik me had voorgesteld. In plaats van een woeste witte baard droeg hij een eigentijds baardje en hij leek minstens 20 jaar jonger dan verwacht.
Cor van Tricht special
pagina 1