huwelijksservies van
prinses Beatrix en Claus von Amsberg,
Edmond Bellefroid,
1966
gezien in Centre Céramique te Maastricht
7 maart 1966,
fotograaf onbekend
Edmond Bellefroid
De eervolle taak om het huwelijksservies te ontwerpen kreeg Edmond Bellefroid. De vrije hand kreeg hij echter niet. De opdracht werd hem relatief laat verstrekt. De vormgeving van het glas- en zilverwerk plus de inrichting van de eetkamer waren toen al in een vergevorderd stadium. Zo had Andries Copier voor het glasservies een cilindrische vorm bedacht met daarop een ruitjespatroon. Om een eenheid op de tafel te bereiken moest Bellefroid hierbij aansluiten. De kleur, ‘verstorven groen’ was afkomstig van de bekleding van de eetkamerstoelen. Het heeft Bellefroid allerminst gestoord.
Limburgsch Dagblad
26-02-1966
van een verfijnde noblesse
‘Edmond Bellefroid heeft met ’n uiterste verfijning en raffinement de eervolle opdracht tot ’n réusite gemaakt. Het servies is voornaam, van een verfijnde noblesse, en dat het eerst naar de vorm waarin men dan ook het meest de echte Bellefroid herkent.
Het glasservies
In Leerdam ging onder toeziend oog van Andries Copier de ontwerper G. J. Thomassen aan de slag. Tijd om een geheel nieuw glasservies te ontwikkelen was er niet en dat was misschien ook helemaal niet de bedoeling. Een eerste ontmoeting met de prinses vond plaats in december, net aan drie maanden voor het huwelijksfeest. Beatrix reisde er speciaal voor naar Leerdam.
In de Leeuwarder courant van 7 maart 1966 doet Thomassen hiervan zelf verslag:
'Ik had wat ontwerpen klaar staan, dingen, die ik in de laatste tijd gemaakt had. Je kunt zo iets niet in opdracht even maken. Van dit ontwerp had ik zes modellen klaar. Het was dus geheel nieuw, nooit in onze collectie opgenomen. Ik was erg gelukkig, dat de prinses hierop haar keuze liet vallen.’
Nadat de prinses haar keuze had bepaald kon Thomassen aan de slag om de resterende glazen, schaaltjes en karaffen voor de totaal 25 delen van het servies te ontwerpen. 10 man zijn fulltime aan het werk; elk glas werd met de hand geblazen en daarna geslepen.
Glasfabriek Leerdam,
ontwerp: G. Thomassen
persfoto van Leerdam,
fotograaf niet vermeld
Verrukt
Ook de prinses was zeer positief, leren we uit het Nieuwsblad van het Noorden, 7 maart 1966:
'In de Waterloozaal werd het servies, glaswerk en bestek bekeken. Een ronde tafel was er al reeds mee gedekt. De Koningin was even verrrukt als haar oudste dochter [...] "Het is werkelijk enorm" vond de prinses, die met Claus aan tafel ging zitten en de Koningin en de Prins erbij uitnodigde.'
nauwlettend in het oog
De prinses hield de vorderingen van haar glas- en tafelservies nauwlettend in het oog.
De Telegraaf van 19 januari 1960 verklapt ons dat Copier en Bellefroid de aankomende dag met aangepaste modellen naar Drakesteyn zouden reizen. Blijkbaar waren de vorige niet geheel naar wens. Stan Huygens:
‘Samen is er gesproken en gedacht over kleine detailwijzigingen in de oorspronkelijke ontwerpen die de kunstenaars gemaakt hadden, maar er bestaat goede hoop, dat de ontwerpen zoals ze er thans uitzien de definitieve zullen zijn.’
op het karpet
Uit een interview in De Nieuwe Limburger van 5 maart 1966 blijkt dat Bellefroid goede herinneringen bewaarde aan de overlegsessies op kasteel Drakensteyn met collega’s en bovenal met prinses Beatrix:
'
De prinses is de hartelijkheid en de eenvoud in persoon. Op een gegeven ogenblik zaten we samen op een karpet. Dat kwam zo. De prinses vond, dat mijn randmotief Perzisch was. Ik bestreed dit en zei, dat het eerder een Arabisch motief was geworden. ‘Dat kunnen we wel even nagaan. Ik heb hier een grote pers liggen’, zei de prinses, ‘en voor we het wisten zaten we alle twee op deze pers [...].'
Nationaal huwelijksgeschenk voor Beatrix en Claus
pagina 2